NIEUWS

Onze kraamverzorgende Emy van den Broek vertelt…

Het is 23:30 uur als de telefoon gaat, ja hoor, een bevalling. Hup eruit, een snelle plons water in mijn gezicht, witte uniform aan, adres in de navigatie en gas op de plank! Ik heb al een glimlach op m’n gezicht: Waar kom ik terecht? Hoe gaat de bevalling verlopen? Wat zal het gaan worden, een jongetje of een meisje?

Het is rustig op de weg. Het huis is makkelijk te vinden, het enige huis in de straat waar een zacht lampje brandt. Met mijn tas ga ik naar binnen. Vader maakt de deur open. Hij is duidelijk zenuwachtig. Ik geef hem een hand en we lopen de trap op naar boven. Daar tref ik een sterke vrouw midden in haar weeën. De verloskundige ondersteunt haar. Ik knik haar gedag en we glimlachen. Vandaag werk ik samen met 040verloskunde – t Noorden & de Boreling verloskundige. De verloskundige en ik kennen elkaar en hebben al meerdere fijne bevallingen samen mogen doen. De wee is afgezwakt, ik geef de aanstaande moeder voorzichtig een hand en stel me voor: “Ik ben Emy, je doet het geweldig zo te zien, hulde aan de bevallende dames!”

Ik leg stilletjes alle spullen klaar en ben op de achtergrond aanwezig. Als ik nodig ben, ben ik er. Wachten op wat komen gaat en bevestigen dat het goed gaat, is soms al genoeg. Een geboorte waar ik bij mag zijn, is zoiets bijzonders. Nieuw leven wordt hier op de wereld gezet. Dat blijft iets heel speciaals voor de ouders en dat ik daar als kraamverzorgende bij mag assisteren, is iets dat me elke keer weer kippenvel bezorgt.

Om 00:45 uur wordt er met een laatste krachtige perswee een mooi meisje op de wereld gezet. Ze heet Evi en weegt 3350 gram. Een trotse moeder heeft haar dochtertje op haar blote huid en straalt. Evi kijkt helder om zich heen en hapt zoekend richting de borst. Ik ondersteun de kersverse mama en binnen no time ligt Evi al wat te drinken.

Nadat de placenta eruit is en de baby goed is bekeken en gezond is bevonden, gaan de verloskundige en ik naar beneden. We laten papa, mama en Evi voor het eerst samen alleen, als een echt gezinnetje! De verloskundige en ik spreken de bevalling door en komen daarna met beschuit met muisjes naar boven.

In alle rust werken we onze papieren bij en ik zet de wasmachine aan. Als ik morgenvroeg terugkom, dan is dat in elk geval al schoon. Nou ja, morgenvroeg…. inmiddels is het al 01:15 uur, dus met een paar uur sta ik hier weer.

Om 2:45 uur trek ik de voordeur achter me dicht, wetend dat ‘mijn gezin’ de komende uren het wel redt. En het slapen bij mij? Dat doe ik vannacht wel weer, want na zo’n prachtige bevalling ben ik nog even aan het nagenieten. Hoe mooi is dit, dat je mee een kindje op de wereld mag zetten bij het enige huis in de straat waar op dat moment een lampje brand! En met een glimlach rijd ik de wijk uit, die rustig aan het ontwaken is.

Wil jij ook bij Zorgmed werken? Klik hier voor een overzicht van de vacatures.